Trastevere, echt Romeins

Italianen beschouwen Trastevere als een Popolare-wijk. Dit houdt in dat daar de 'echte Romeinen' wonen. Tot voor kort werd deze wijk bevolkt door de arbeidende klasse en zat de typische Trasteverino in de lagere inkomensklasse. De bewoners voelen zich de echte afstammelingen van de oude Romeinen en zijn er trots op dat deze wijk in 1849 het broeinest was van de kortstondige opstand tegen de paus. Er zijn veel mooie kerken te bezichten in Trastevere, bijvoorbeeld de Santa Cecilia in Trastevere. Hoewel tegenwoordig de mensen uit de lagere inkomensklasse steeds meer verdwijnen uit de wijk vanwege de hoge huren, heeft de wijk zeker al zijn charme en traditionele sfeer bewaard. In deze wijk wonen veel kunstenaars en intellectuelen en je vindt er erg veel kleine winkeltjes, cafe's en restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Een pluspunt van deze wijk is ook dat het er niet krioelt van de mensen. Wanneer je je in de kleine kronkelige straatjes begeeft, proef je het echte Rome, ontdaan van het grote toerisme.

Het is dan ook een aanrader om een wandeling door Trastevere te maken. Het geeft u een beeld van een buurt met veel verschillende bezienswaardigheden en een heel eigen sfeertje. Een aantal bezienswaardigheden die de moeite waard zijn zijn bijvoorbeeld de San Crisogono, Santa Cecilia in Trastevere, San Francesco a Ripa en de Santa Maria dell'Orto.

De San Crisogono

Deze kerk is zeker het bezoeken waard. De vloer is in cosmatenstijl en behoort tot de mooiste cosmatenvloer van heel Rome. Hoewel de kerk zijn oorsprong heeft in de Middeleeuwen, zou de gevel dat niet doen denken. De gevel heeft zelfs een erg barok uiterlijk. Wat wel verraadt dat de kerk zijn oorsprong heeft in de 12e eeuw is de Romaanse campagnille en de rechterflank van de kerk. Ook het Middeleeuwse altaar is in cosmatenstijl afgewerkt. Pietro Cavallini heeft het 13e eeuwse mozaiek in de apsis gemaakt. Zijn werk vinden we ook in de Santa Cecilia in Trastevere. Erg interessant zijn de ondergrondse ruines van de kerk. Hier vind je de ruines van de oorspronkelijke 5e eeuwse vroegchristelijke kerk.

De Santa Cecilia in Trastevere

Zo bruisend en druk de buurt Trastevere is, zo rustgevend is de kerk gewijd aan St. Cecilia. St. Cecilia was een belangrijke vroegchristelijke heilige die in 230 de marteldood stierf, gelijk met haar man Valerianus. De legende vertelt dat Cecilia Valerianus bekeerde tijdens de huwelijksnacht. Op de plek waar het huis van het echtpaar stond is in de 4e eeuw een kerk gesticht. Onder de kerk liggen nog steeds restanten van hun huis, sarcofagen en mozaieken.

St. Cecilia is de beschermheilige van de muziek. Wanneer de Romeinen haar martelden door haar levend te koken, bleef ze ondanks dat drie dagen ononderbroken zingen. Uiteindelijk hebben de Romeinen haar onthoofd.

Jammergenoeg zijn de sporen van de kerk uit de 4e eeuw nagenoeg verdwenen. Paus Paschalis I (817-824) liet de kerk verfraaien en vergroten. Het lichaam van St. Cecilia liet hij naar de vernieuwde kerk overbrengen, nadat hij in een visioen had gezien waar haar graf zich bevond. De huidige kerk is een mengeling van verschillende stijlen. De grote doorgaang naar de tuin en de gevel zijn 18e eeuws, de klokkentoren en de portico zijn 12e eeuws. In de portico zijn nog mozaieken te vinden uit de 12e eeuw. Het interieur heeft een 18e eeuws uiterlijk. Het is te betreuren dat de van oorsprong Romeinse zuilen zijn ingepakt in een laag beton. Het 9e eeuwse mozaiek in de apsis is wel bewaard gebleven. De vloer van de kerk is in cosmatenstijl uitgevoerd. Het gotische altaarbaldakijn van Arnolfo di Cambio dateert uit de 13e eeuw. Onder het baldakijn vind je een beeld van St. Cecilia gemaakt door de beeldhouwer Stefano Maderno. De legende vertelt dat Maderno het beeld gemaakt heeft nadat hij eind 16e eeuw een blik had kunnen werpen in het geopende graf van St. Cecilia. Veel bijzondere zaken, zoals het Calidarium waarin St. Cecilia in kokend water werd gemarteld, zijn voor het publiek afgesloten. Dit is misschien maar goed ook. Op deze manier kunnen we dit soort bijzondere schatten beter behouden. Af en toe is er wel de mogelijkheid om met de nonnen van de kerk een fresco van Cavallini te bekijken. Het betreft het Laatste Oordeel uit het jaar 1273 dat in 1900 herontdekt werd.

De San Francesco a Ripa

Fransciscus van Assisi heeft ooit een armoedegelofte afgelegd, maar dit is niet meer terug te zien aan de San Francesco a Ripa! De 13e eeuwse kerk, gebouwd op de plek waar de heilige ooit een tijdje verbleven zou zijn, werd in de 17e eeuw herbouwd. In plaats van een sobere kerk te bouwen, die zou passen bij de armoedegelofte van Franciscus van Assissi, werd er een weelderige, overdadige barokke kerk gebouwd. Het interieur is letterlijk en figuurlijk adembenemend. Je ziet overal dramatische schilderingen, alles is verguld en het stucwerk is rijk versierd. In de Altieri-kapel vind je de Extase van Ludovica Albertoni, een werk van Bernini. Het stenen hoofdkussen van Frasciscus van Assissi is op aanvraag ook te bekijken. Tijdens zijn verblijf zou hij hier op geslapen hebben.

De Santa Maria dell'Orto

Deze kerk zal u meteen opvallen aangezien ze is versierd met opmerkelijke obelisken. Ooit bood deze kerk onderdak aan de hoofdzetel van een aantal gilden van eenvoudige beroepen zoals fruitverkopers en kippenhouders. Het is geen kerk met dezelfde bezienswaardigheden als de andere kerken die hier vermeld zijn, maar tijdens een wandeling door de wijk zult u er zeker langs komen.